Waarom lukt het mij niet een losser zelfportret te schilderen? Gefrustreerd zat ik voor de spiegel.
Met mijn rechterhand lukte het me niet los te komen van het precieze werken.
Laat ik het eens met links proberen, dacht ik en tekende op de krant. Ik had nog nooit wat met links gedaan.
Het resultaat verbaasde mij!! Ook met mijn linkerhand was ik nog herkenbaar, de essentie bleef bestaan!
Dit is voor mij het begin geworden van een nieuwe stijl. Ik heb het cartoonschilderijen genoemd.
Heerlijk voelde dat , zoveel artistieke vrijheid!
Het begon met een zelfportret, mijn voeten en een wijntje . Daarna zette ik beelden, die mij raakten, op de tv stil en ging ze linkshandig tekenen.
Zo waren er ook 2 vriendinnen op de t.v.
Druk kletsend en zwetsend zaten ze een in een restaurant, met planten, lambrisering en een espressoapparaat op de achtergrond.
Tijdens het natekenen met m’n linkerhand schoot ik af en toe uit de bocht, waardoor er onverwachte en interessante lijnen ontstonden. Zo ook het uitpuilende oog van de dikke dame. De smallere vrouw kijkt met een blik: “Wat is er met jou aan de hand?”
Het is voor mij een schilderij geworden die vragen oproept. Wat is er met die twee aan de hand?
Dat had ik met mijn rechterhand nooit kunnen maken!
De vriendinnen